نموونه‌ی موسڵمان نمونه‌ی دارخورمایه .! واتە:(عبدالله) كوڕی(عمر)(خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: له‌خزمه‌ت پێغه‌مبه‌ری خوادا(صلی الله عليه وسلم) بووین فه‌رمووی: (ئاگادارم بكه‌ن له‌دره‌ختێك وێنه‌ی موسڵمان بێت یا : وه‌كو پیاوێكی موسڵمان، كه گه‌ڵاكانی ناوه‌رێت و هه‌موو كاتێك به‌ری خۆی ده‌دات). (ابن عمر) وتی: هات به‌دڵما ئه‌وه دارخورمایه، (عمر) و (ابو بکر)م بینی قسه‌یان نه‌ده‌کرد، منیش پێم ناخۆش بوو قسه بکه‌م، یا شتێك بڵێم، عومه‌ر وتی: ئه‌گه‌ر بتوتایا ئه‌وه‌نده‌و ئه‌وه‌نده‌م له‌لا خۆشتربوو. (رواە مسلم /بەژمارە٢٩) عَنِ ابْنِ عُمَرَ (رضي الله عنه) قَالَ: كُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) فَقَالَ: (أَخْبِرُونِي بِشَجَرَةٍ شِبْهِ -أَوْ: كَالرَّجُلِ- الْمُسْلِمِ، لَا يَتَحَاتُّ وَرَقُهَا، تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ). قَالَ ابْنُ عُمَرَ: فَوَقَعَ فِي نَفْسِي أَنَّهَا النَّخْلَةُ، وَرَأَيْتُ أَبَا بَكْرٍ وَعُمَرَ لَا يَتَكَلَّمَانِ، فَكَرِهْتُ أَنْ أَتَكَلَّمَ أَوْ أَقُولَ شَيْئًا، فَقَالَ عُمَرُ: لَأَنْ تَكُونَ قُلْتَهَا أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ كَذَا وَكَذَا.