ئه‌وه‌ی به‌براكه‌ی بڵێ كافر ٥٠ـ عَنْ أَبِي ذَرّ (رضي الله عنه): أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) يَقُولُ: (لَيْسَ مِنْ رَجُلٍ ادَّعَى لِغَيْرِ أَبِيهِ وَهُوَ يَعْلَمُهُ إِلَّا كَفَرَ، وَمَنِ ادَّعَى مَا لَيْسَ لَهُ فَلَيْسَ مِنَّا، وَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ. وَمَنْ دَعَا رَجُلًا بِالْكُفْرِ أَوْ قَالَ: عَدُوَّ اللَّهِ، وَلَيْسَ كَذَلِكَ، إِلَّا حَارَ عَلَيْهِ). [بخاري المناقبنسبة اليمين الى اسماعيل/٣٣١٧] (ابو ذر) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: له پێغه‌مبه‌ری خوای (صلی الله عليه وسلم) بیستووه ده‌یفه‌رموو: (هه‌ركه‌سێك به‌ناوی جگه له‌باوكیه‌وه ناوی خۆی بنێت بیشزانێت، ئه‌وه كافر ده‌بێت، هه‌ركه‌سیش خۆی به‌خاوه‌نی شتێك بزانێت كه‌هی خۆی نه‌بێت، ئه‌وه له‌ئێمه نییه، باجێی خۆی له‌ناو ئاگردا خۆش بكات، هه‌ركه‌سیش پیاوێك به‌كافر بانگ بكات، پێی بڵێ : دوشمنی خوا، وایش نه‌بێت، ئه‌وه بۆ خۆی ده‌گه‌ڕێته‌وه).