[فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ أَحْسَنُ ٱلْخَٰلِقِينَ] وَلَقَدْ خَلَقْنَا ٱلْإِنسَٰنَ مِن سُلَٰلَةٍۢ مِّن طِينٍۢ (المؤمنون: 12) بێگومان ئێمه مرۆڤی یه‌كه‌ممان له‌پاڵاوته و پوخته‌یه‌ك له قوڕ به‌دی هێنا. ثُمَّ جَعَلْنَٰهُ نُطْفَةًۭ فِى قَرَارٍۢ مَّكِينٍۢ (13) له‌پاشان نه‌وه‌كه‌یمان كرده تنۆكه ئاوێك (نوتفه) و له‌بنكه و قه‌رارگایه‌كی زۆر مه‌حكه‌مدا دامان مه‌زراند و له‌نگه‌رمان پێگرت (واته: خستمانه جێگایه‌كی زۆر ئارام و زۆر قایمه‌وه كه منداڵدانه). ثُمَّ خَلَقْنَا ٱلنُّطْفَةَ عَلَقَةًۭ فَخَلَقْنَا ٱلْعَلَقَةَ مُضْغَةًۭ فَخَلَقْنَا ٱلْمُضْغَةَ عِظَٰمًۭا فَكَسَوْنَا ٱلْعِظَٰمَ لَحْمًۭا ثُمَّ أَنشَأْنَٰهُ خَلْقًا ءَاخَرَ ۚ فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ أَحْسَنُ ٱلْخَٰلِقِينَ (14) (ثم خلقنا النطفة علقة) له‌پاشان (مه‌نی)یه‌كه‌مان كرده خوێن پاره‌یه‌ك و خۆی به‌دیواری منداڵداندا هه‌ڵواسی (فخلقنا العلقة مضغة) خوێن پاره‌كه‌شمان كرده گۆشتپاره‌یه‌ك (فخلقنا المضغة عظاما) جا ئه‌و پارچه گۆشته‌یشمان كرده كرۆك و ئێسك ، خانه‌كانی ئێسكمان تیا دروستكرد (فكسونا العظام لحما) ئینجا گۆشتمان كرد به به‌ر ئێسكه‌كاندا (به‌ڵێ چه‌ندین ساڵه قورئان ئه‌م ڕاستییه‌ی تۆمار كردووه‌كه: خانه‌كانی ئێسك به‌ر له خانه‌كانی گۆشت پێك دێن ، ئه‌مه‌ش تازه زانیاریی ده‌ركی پێكردووه!) (ثم أنشأناه خلقا آخر) پاشان كردمانه شێوه‌ی دروستكراوێكی تر (واته: گیانمان كرد به‌به‌ردا (به‌ڵێ ئاده‌مزاد ئا به‌و شێوه دروستكران قورئان باس ئه‌كات بۆمان.. هه‌روه‌ك گیانله‌به‌رانی تر، به‌ڵام خوای گه‌وره هه‌ندێ شتی تایبه‌تی به‌م به‌خشیوه‌و، له ئاژه‌ڵ جیای كرده‌وه‌و، ئاژه‌ڵ هه‌ر له‌جێگه‌ی خۆیدا مایه‌وه. وه‌ك ئه‌فه‌رمووێ: (فتبارك الله أحسن الخالقين) زۆر گه‌وره و پڕ به‌ره‌كه‌ته ئه‌و خوایه‌ی كه باشترینی دروستكه‌رانه‌و، هه‌ر ئه‌ویشه ده‌س ڕه‌نگین ، (چونكه غه‌یری ئه‌و ته‌نها وێنه‌و نیگار ئه‌كێشن، به‌ڵام ئه‌و خوا گه‌وره‌یه به‌و تنۆكه ئاوه ئه‌و هه‌موو قۆناغانه ئه‌بڕێ، پاشان ئه‌بێته ئه‌و مرۆڤه و گیان ئه‌كات به‌به‌ریا)!. (عه‌بدوڵڵای كوڕی مه‌سعوود) ئه‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ری هه‌میشه ڕاست بێژمان (صلى الله علیه وسلم) فه‌رمووی: إِنَّ أحدَكُمْ لَيُجْمَعُ خَلْقُهُ فى بطن أمه فى أربعين يوما، ثم يكونُ عَلَقَةً مثل ذلك، ثم يكون مُضْغَةً مثل ذلك، ثم يُرْسِلُ الله إليه المَلَكَ فيَنْفُخُ فيه الروحَ، ويُؤْمَرُ بأربع كلماتٍ: رِزْقِهِ، وأَجَلِهِ، وعَمَلِهِ، وهل هو شَقِىٌّ أو سَعيدٌ [/H]…) واته: بێگومان هه‌ریه‌ك له‌ئێوه چل ڕۆژ به نوتفه‌یی له‌منداڵدانی دایكیدا ده‌مێنێته‌وه ، دیسان چل ڕۆژی تر به‌خوێنپاره‌یی ، ئه‌وسا كه بووه گۆشتپاره‌ش هه‌روا (واته: تا ئه‌وسێ قۆناغه (120) ڕۆژ ده‌بڕێ ، یاده‌ڵێن: چوار مانگ ده‌چێ) ئه‌وجا خوای باڵاده‌ست فریشته ده‌نێرێ و فوی پیاده‌كا و (ڕۆح) ده‌كرێ به‌به‌ریا! ئیتر هه‌ر له‌و كاته‌وه چوار شتی بۆدیاری ده‌كرێ: ڕزق و ڕۆزی ، ته‌مه‌ن و ئاكامی ، كار و كرده‌وه‌ی ، چاره‌نووسی (به‌د به‌ختی یان به‌ختیاری).. بوخاری .. كتاب الانبیاء 6/363 موسلیم .. كتاب القدر، 4/2036.